Represje.

Marcelka

Źródło: raport odnośnie (nie)przestrzegania praw człowieka na Kubie.
Wybrane fragmenty.
(zawiera parafrazy)

W okresie styczeń – maj 2008 r. kubańskie władze aresztowały i uwięziły 22 dysydentów i działaczy opozycyjnych. Podczas sporządzania niniejszego raportu 13-tu z nich nadal przebywa w więzieniu. Procesy odbywające się za zamkniętymi drzwiami znamionowały się wieloma uchybieniami. Obrady sądu prowadzone bez udziału opinii publicznej często trwały krótko i były pozbawione podstawowych gwarancji proceduralnych koniecznych przy orzekaniu sprawiedliwych wyroków. Ponad to, na sali obrad stale obecni byli przedstawiciele wojska i krajowych służb bezpieczeństwa. W większości spraw dysydenci zostali oskarżeni i uznani winnymi pod zarzutem szerzenia społecznego zagrożenia, znieważania władz kubańskich i organizowania spisku w celu dokonania bliżej nieokreślonych ataków.

W ostatnich kilku miesiącach prowadzona jest na całej wyspie, a w szczególności poza granicami Hawany i w kubańskich więzieniach, kampania przeciwko dysydentom i działaczom opozycji. Dowodzi ona, że wbrew „kosmetycznym zmianom” ogłoszonym przez rząd Raúla Castro, wszelkie – nawet najdrobniejsze – oznaki krytyki reżimu mogą narazić ich autorów na niebezpieczeństwo.

W jedenastu wybranych zakładach karnych, odnotowano trzydzieści zgonów. Dodatkowo wspomina się o śmierci dziewięciu innych osób; jednak dane te nie zostały jeszcze potwierdzone. W większości przypadków zgony nastąpiły w wyniku zawału mięśnia sercowego (ataku serca). Niesprzyjające więzienne warunki wraz z brakiem możliwości uzyskania odpowiedniej pomocy medycznej i możliwości poddania się leczeniu mogły istotnie wpłynąć na liczbę zgonów. Istnieją dowody, że zatrzymani spotykają się z brutalnym traktowaniem ze strony strażników i funkcjonariuszy zakładów karnych. Kilka osób zmarło w wyniku samobójstwa.

Przykłady trakatowania więźniów.
• 8 kwietnia 2008 Bárbaro Carmenate García został bestialsko pobity przez strażników więzienia Kilo 7 w Camagüey. Doktor, który opatrywał Garcię w lokalnym szpitalu, zdiagnozował krwiaki, złamaną kość twarzoczaszki i inne obrażenia
• Polityczni więźniowie: Librado Linares García, Eduardo Pacheco Ortiz i Orlando Zapata zostali osadzeni w celi z więźniami cierpiącymi na gruźlicę. Również w zakładzie karnym Canaleta w Matanazas zanotowano szerzące się przypadki choroby
• Do innych problemów nękających więźniów kubańskich należy prawie całkowity brak opieki medycznej i lekarstw; odmawianie zatrzymanym wykonania międzymiastowych/międzynarodowych połączeń telefonicznych, jak w przypadku Jorge’a Luisa Gonzáleza Tanquero, prezesa Movimiento Independentista Carlos Manuel de Céspedes, skazanego na dwadzieścia lat więzienia i pozbawionego kontaktu z rodziną.

Represje:
• w marcu 2008 personel szpitala na Isla de la Juventud odmówił medycznej opieki niezależnemu dziennikarzowi, Roberto Armando Sanchez Valdes, z uwagi na jego działalność opozycyjną
• 2 kwietnia 2008 działacze Julio César López Rodríguez, Alfredo Fernández Silva i Domingo Lascano zostali aresztowani i zatrzymani na osiem godzin pod zarzutem uczestnictwa w imprezie pokojowej manifestacji
• 5 kwietnia 2008 4 niezależnych związkowców zostało aresztowanych w Pinar del Río i poddanych przesłuchaniu. Policja znalazła przy nich 20 bransoletek CAMBIO, 15 plakatów i innych dokumentów.
• 21 kwietnia 2008 policja przerwała pokojową demonstrację, w wyniku czego zatrzymano kilkadziesiąt osób.
• 21 kwietnia 2008 Leonardo Miguel Bruzón Ávila, Omar Bustamante Mustelier i Armando Leiva Sánchez zostali zatrzymani na 24 godziny za publiczne nawoływanie do uwolnienia politycznych więźniów
• 28 kwietnia 2008 dysydenci usłyszeli groźby ze strony pracowników socjalnych z Isla de la Juventud, po tym jak funkcjonariusze policji oskarżyli ich lenistwo i o łamanie prawa na skutek stanowienia zagrożenia społecznego
• 5 maja 2008 podczas przesłuchania pobito Victora Manuela Leon Piloto. Oskarżono go również o działalność kontrrewolucyjną
• 7 maja 2008 młody kubański aktywista, Maikel Bencomo Rojas, został aresztowany, po tym jak odkryto na jego plecach tatuaż “Abajo (w dół, na dole, interprtacja jako uniżenie) Fidel.”. Po ośmiu miesiącach prześladowań przez agentów bezpieczeństwa, skazano go na dwa lata więzienia

Ponadto odnotowuje się przypadki:
- groźby więzienia, pomimo braku jakichkolwiek podejrzeń,
- cenzury,
- nękania, prześladowań, dręczycielstwa w domach 'podejrzanych'
- obciążania wysokimi grzywnami 'za nic'
- zastraszania
- użycia siły
- ograniczenia swobód
- publicznych gróźb

Ogólnie wnioski:
Działania władz mają na celu stłumienia ruchu oporu, zniechęcenie społeczności do dalszych działań i niejakiego przyzwyczajenia jej do takiego życia.